دولت تدبیر و امید به "غارت بیت المال در فوتبال" پایان دهد
لیگ فوتبال در حال اتمام است و قاعدتاً بعد از چندی فصل نقل و انتقال و قراردادها شروع می شود و باز هم حکایت قدیمی پول های بیت المالی که قرار است بر سر آن چانه زنی شود که به فلان بازیکن چند صد میلیون بدهند و به کدام یک چند صد میلیون دیگر؟! بالأخره بنز و پورشه و مازراتی سوار شدن خرج دارد و مردم ایران هم باید پول این ماشین سواری و البته خوشگذرانی های فوتبالیست ها را بپردازند!
عصرایران ؛ جعفر محمدی - انتشار مبالغ دریافتی بازیکنان فوتبال در سال گذشته، بار دیگر لزوم بازنگری " جدی و فوری" در این باره را یادآوری می کند. افرادی که فقط به خاطر این که فوتبالیست هستند، صدها میلیون تا میلیاردها تومان قرارداد بسته، از پول بیت المال، ارقام نجومی گرفته اند و همچنان هم طلبکارند!
لیگ فوتبال در حال اتمام است و قاعدتاً بعد از چندی فصل نقل و انتقال و قراردادها شروع می شود و باز هم حکایت قدیمی پول های بیت المالی که قرار است بر سر آن چانه زنی شود که به فلان بازیکن چند صد میلیون بدهند و به کدام یک چند صد میلیون دیگر؟! بالأخره بنز و پورشه و مازراتی سوار شدن خرج دارد و مردم ایران هم باید پول این ماشین سواری و البته خوشگذرانی های فوتبالیست ها را بپردازند!
اما دولت تدبیر و امید، باید فکری برای این وضعیت اسفناک کند و بدون فوت وقت ، از همین فصل پیش رو ، یک بار برای همیشه این مشکل را حل کند. این، خواسته اکثریت مردم ایران است.
روی سخن با تیم هایی که با پشتیبانی بخش خصوصی فعالیت می کنند نیست؛ بخش خصوصی حق دارد درآمد خود را هر گونه که خواست هزینه کند. لذا اگر یک فعال بخش خصوصی ، با یک بازیکن فوتبال ، قرارداد 10 میلیارد تومانی هم ببندد ، ایرادی بر آن وارد نیست. همان گونه که تهیه کنندگان بخش خصوصی در سینما نیز گاه قراردادهای کلانی با بازیگران می بندند و کسی هم معترض نمی شود.
موضوع بحث ، تیم هایی هستند که از بودجه عمومی ارتزاق می کنند و اتفاقاً چون وصل به بیت المال هستند، بیشترین پول ها را می گیرند. نکته مهم این که برخی از صاحبان تیم ها، هر چند مدعی اند بخش خصوصی هستند اما در واقع، چون سهامداران شان دولتی اند، این ها نیز عملاً از بیت المال بهره می گیرند.
باید اعلام شود که اگر دولتی و شبه دولتی ها می خواهد تیم داری کنند ، حداکثر حقوقی که می توانند به بازیکنان شان بدهند ، می تواند مساوی با حداکثر حقوق پرداختی در آن نهاد باشد. این انصاف نیست در فلان کارخانه، کارگر ارشد یا حتی مدیر ارشد ، مبلغی حقوق ماهانه بگیرد ولی بازیکن تیم فوتبال همان کارخانه، به اندازه صدها کارگر و از دسترنج همان کارگران پول بگیرد.
شاید گفته شود در این صورت بازیکنان ، قرارداد نمی بندند و تیم ها زمین می خورند. اتفاقاً اگر این گونه شود، نهایتاً به نفع فوتبال است زیرا:
- بازیکنان خوب ، جذب تیم های بخش خصوصی می شوند و دیگر از بیت المال ارتزاق نمی کنند. وقتی هم به بخش خصوصی ملحق شدند، چون باید به صاحب پول ، پاسخگو باشند، ناگزیرند واقعاً فوتبال بازی کنند و این به نفع فوتبال است.
امکان دارد بخش خصوصی نتواند مانند دولتی ها پول به پای اینان بریزد ولی اگر اقتصاد فوتبال درست کار کند، در یک روند منطقی ،آرام آرام دستمزدشان هم افزایش می یابد و چون از بودجه عمومی نیست ، کسی هم معترض نمی شود؛ درست مانند کشورهای اروپایی که بازیکنان فوتبال شان، دستمزدهای خوبی می گیرند ولی محل تأمین دستمزدشان، بودجه عمومی نیست بلکه این خود باشگاه ها هستند که درآمد زایی دارند. در فوتبال سالم خود بازیکنان هم، منبع درآمد هستند نه این که مانند ایران، صرفاً بلعنده پول باشند.
- استعدادهای جدیدی که احتمالاً آینده خوبی دارند ولی بخش خصوصی آنها را جذب نمی کند، می توانند با حقوق اندک جذب تیم های دولتی شوند و اندک اندک رشد کنند. (البته باید با یک برنامه ریزی جدی، دولت را از تیم داری معاف کرد تا هیچ تیمی ، دولتی نباشد ؛ زیرا کار دولت ، تیم داری نیست.)
- در دوران مرحوم پرویز دهداری، تعدادی از بازیکنان مشهور تیم ملی فوتبال استعفا کردند. آنها فکر می کردندکه می توانند تیم ملی فوتبال را تحت فشار قرار دهند و امتیاز بگیرند. اما دهداری، باج نداد و به جای آنها ،سراغ استعداهای جدید رفت و توانست تیمی با حضور افرادی چون احمد رضا عابدزاده ، صمد مرفاوی، عباس سرخاب، جواد زرینچه،محمد خاکپور و ... درست کند و نتایج خوبی هم بگیرد. این ها ، در ان زمان ، فوتبالیست های گمنامی بودند که به واسطه حضور چهره های معروف قبلی، نمی توانستند خودی نشان دهند. دهداری برخی از این افراد را از تیم های مناطق دوردست کشور مانند میناب به فوتبال آورد یا از تیم های دسته دومی مانند ژاندارمی افرادی را به میدان آورد و پر و بال شان داد.
اگر بازیکنان متوقع فوتبال نخواهند با مبالغ و شرایط جدید کار کنند ، همان بهتر که کنار بروند تا استعدادهایی که بسیار بهتر از این ها هم کار می کنند، بتوانند وارد فوتبال شوند. بازیکنان پول محور کنونی، نه خود توان تحول در فوتبال دارند و نه می گذارند دیگران وارد عرصه شوند.
- اگر بازیکنی در حد استاندارهای بین المللی باشد، می تواند در تیم های معتبر خارجی هم حاضر باشد، تجربه بیندوزد و تجربه اش را نهایتاً به ایران و به خدمت تیم ملی بیاورد.
تردید نکنید که دولت، هرگز باشگاه دار و تیم دار خوبی نیست. خلاصه شرایط کنونی این است که یک عده مدیر دولتی، با پول های ملت تیم درست کرده اند و بدون داشتن تخصص و کفایت ، پول های مردم را با در رقم های درشت ، بین خودشان تقسیم می کنند و می خورند.
این وضعیت ، نه به نفع مردم است و نه حتی به نفع فوتبال ؛ تنها به سود کسانی است که در آن محفل قرار گرفته اند و از این پول های کلان ، بهره می برند.
باید و باید به این افتضاح دیرین پایان داد.
سایت عصر ایران
ادامه مطلب ...