رود آبادانی در رودبار تا همیشه جاری است

ما این هفته بیشتر از هفته‌های گذشته، شوق نوشتن برای شما را داریم. می‌دانید چرا ؟ این هفته منطقه‌ای را به شما پیشنهاد می‌کنیم که مردمش برای ما نامه فرستاده‌اند و در خواست کرده‌اند شهرستان‌شان را به شما معرفی کنیم و بگوییم که آغوش‌شان برای پذیرایی از شما همیشه باز است. پیشنهاد این هفته ما شهرستان رودبار در استان گیلان است، ایرانی‌ای وجود ندارد که رودبار را نشناسد؛ بعضی‌ها تا اسمش را می‌شنوند، می‌گویند «همان بهشت سرسبز که باغ‌های زیتونش نظیر ندارد.» بعضی‌ها می‌گویند «رودبار زیتون و ییلاق‌های بی‌مانندش.» بعضی‌ها سرتکان می‌دهند «قدمت رودبار عزیزمان به‌6000 سال می‌رسد. این شهرستان تپه‌ای به نام مارلیک (چراغعلی تپه) دارد که طی کاوش‌های باستان‌شناسی از آن بقایایی از اجساد مردگان و ظروفی زرین و سفالین که مربوط به هزاره اول پیش از میلاد می‌شده‌اند، به دست آمده است.» برخی از سرو هرزویلش می‌گویند، همان سرو کهنسال که ارتفاعی 30 متری دارد و قطر تنه‌اش به 4 متر می‌رسد و بنابر روایات مختلف، بین1000 تا 3000 سال قدمت دارد و در شهرک هرزویل ریشه دوانده و ناصر خسرو قبادیانی نیز در سفرنامه‌اش از آن یاد کرده است، برخی درباره ییلاق عمارلویش حرف می‌زنند؛ همان ییلاقی که چند هفته پیش، روستای انبوهش را به عنوان یکی از روستاهای آن معرفی کردیم، بعضی‌ها هم یاد امامزاده‌هایش می‌افتند مثلا امامزاده محمد حنفیه‌اش در روستای بیورزین که اهالی معجزات فراوان از آن دیده‌اند و بشدت به کراماتش اعتقاد دارند. اما بعضی‌ها هم وقتی نام رودبار زیتون را می‌شنوند، با غرور و افتخار سر بلند می‌کنند و برای همه تعریف می‌کنند. این همان رودباری است که وقتی زلزله هولناک 31 خرداد‌ ‌69 آن را لرزاند و بیش از 400 هزار نفر را بی‌خانمان کرد و ده‌ها هزار نفر را کشت، ایرانی‌ها با ناامیدی و چشمانی پر اشک گفتند، این بهشت کوچک دیگر سرپا و آباد نخواهد شد، اما گذشت بیش از 2 دهه نشان داد رودباری‌ها با دل‌های پاک و همت بلندشان طبیعت سرکش را هم رام و آرام و مطیع کرده‌اند و شهرستان‌شان را حتی بهتر و زیباتر و آبادتر از پیش از آن زلزله ساخته‌اند تا ثابت کنند رود زندگی در رودبار تا همیشه جاری است. علی یوشی‌زاده

آخر هفته کجا بریم؟

درفک ، جایگاه عقاب شکاری

دور دوم سفرهای تابستانی شروع شد و مانند هر سال شهرهای شمالی اولین اولویت تهرانی ها انتخاب می شود. این درحالی است که شهرهای دیگر از طبیعتی در دسترس برخوردار است به همین دلیل هنوز می توان آنها را بکر نامید. مانند قله درفک یا همان جایگاه عقاب شکاری که به بام گیلان مشهور است.

به گزارش مهر، از تهران تا این منطقه حدود پنج ساعت راه است اگر آخر هفته قصد سفر به این منطقه را داشتید حتما با خود لباس گرم و بارونی همراه داشته باشید. چون این قله زیبا در انتهای غربی رشته کوه البرز غربی مشرف به دره سفید رود واقع است و بلندی و قامت سر به فلک کشیده آن به بازدیدکنندگان این امکان را می دهد که تمامی نقاط و شهرهای گیلان را از فراز مه به تماشا بنشیند و جلوه های ویژه و خاص بخش اعظم استان گیلان را نظاره گر باشند.

یکی دیگر از جاذبه های این منطقه وجود یخچال های طبیعی است. در دهانه قله درفک یخچال طبیعی مربوط به دوران سوم زمین شناسی وجود دارد که در تمام طول سال پوشیده از یخ است در تمام لحظات صعود به قله این احساس همراه گردشگران است که مسیر پرجاذبه راه هم جزئی از سفر است.

نام این کوه به روایتی برگرفته از قوم دربیک است که تیره ای از ساکنان بوده و در حوالی دریای خزر سکونت داشته اند و به روایتی دیگر نام درفک برگرفته از آشیانه عقاب است. صعود به این قله مسیرهای متعددی دارد که کوتاهترین مسیر آن مسیر شاه شهیدان (جبهه شرق) است.