این گیرنده های حساس به نور که عملکردی شبیه به گیرنده های دوربینهای دیجیتال دارند از یک صفحه نیمه هادی سخت و صاف که دارای میلیونها پیکسل است تشکیل شده است.
محققان دانشگاه ایلینویز و گروهی از مهندسین مکانیک دانشگاه نورث وسترن در پی تحقیقات خود این گیرنده ها را به قطعات کوچکی که "چیپلت" خوانده می شوند تبدیل کردند. سپس قطعات همجوار را به کمک کوچکترین کابل دنیا، به ضخامت یک میکرون به شکل دایره به یکدیگر وصل کردند. به این شکل در صورت فشرده شدن دایره ،کابل، ارتباط الکترونیکی را حفظ کرده و به چیپلتها این اجازه را می دهد که هماهنگ با قطعات مجاورشان حرکت کنند.
محققان پوسته کش مانند و منعطفی را به وجود آورده و دایره شبکه مانند را درون آن قرار دادند. پوسته منعطف به دوربین این قابلیت را می دهد که در صورت کش آمدن و تغییر شکل دادن تصویری واضح به وجود بیاورد.
بر اساس گزارش بی بی سی، دکتر جان راجرز که این تحقیقات را رهبری می کند گفت: این اولین باری است که قطعات سخت نیمه هادی الکترونیکی با یک سطح کاملا انعطاف پذیر ادغام می شوند. کاربرد این تکنولوژی انعطاف پذیر بسیار گسترده خواهد بود. گیرنده های این دوربین می تواند توسط هر نوع دیگری از گیرنده ها جایگزین شود و به طور یکپارچه درون بدن انسان قرار گیرد.
این گروه هم اکنون بر روی ابزار مشابهی که در آن الکترودها جایگزین چیپلتها خواهند شد کار می کنند تا بتوانند این ابزار را درون مغز افراد مبتلا به صرع ،جهت اخطار قبل از آغاز حمله عصبی ناگهانی، قرار دهند. این ابزار همچنین می تواند به وسیله فرستادن سیگنالهای الکترونیکی به عنوان دستگاه تنظیم ضربان قلب در بدن انسان استفاده شود.